Heel leuk allemaal die digitale mogelijkheden tegenwoordig. We Teamen en Zoomen er op los,. We facetimen, whatsappen, hebben Chatbots en automatiseren het hele recruitmentproces om ons werk te vergemakkelijken.
Zo sprak ik laatst een sollicitant die helemaal klaar was met het solliciteren en dan vooral met het sollicitatiegesprek.
Hij schetste mij de volgende situatie:
"Het was 6:45 uur toen ik met de trein richting die organisatie ging. Ik had om 9:00 uur afgesproken en wilde niet te laat voor het gesprek komen. Om 8:20 uur kwam ik op locatie aan, Om goed voor de dag te komen wilde ik mij niet direct aanmelden en liep ik een ommetje op een troosteloos industrieterrein. Om 8:50 uur meldde ik me bij de receptie. Een recruiter kwam mij op tijd ophalen. Tot zo ver geen rariteiten. Dit kon nog weleens een leuke sollicitatie worden.
Tijdens het loopje naar onze spreekkamer zei de recruiter echter niets tegen me. Stoïcijns liep hij voor mij uit en dirigeerde hij naar een klein kamertje.. Zonder mij er een aan te bieden haalde hij zelf nog even zijn "koffietje" en zijn "flaptop" en ging tegenover mij zitten. Hij klapte de laptop open en begon zijn vragenvuur.
Nu ben ik niet zo snel van mijn stuk gebracht en gaf netjes antwoord op zijn vragenvuur. Bij elke vraag die ik beantwoordde, ramde hij vervolgens op zijn toetsenbord en keek een beetje suf naar zijn scherm. waardoor er tussen mijn antwoord en hetgeen hij op zijn laptop zette ongeveer een minuut aan tijd zat en bij wat langere antwoorden wel iets langer. Terwijl hij naar zijn beeldscherm keek, bewonderde ik het "Smile" stickertje dat achterop zijn scherm zat en op een gegeven moment duurde het zelfs zo lang, en typte hij zo veel dat ik dacht:
Ben je aan het patience(n) ofzo?
Na afloop had ik geen idee met wie ik had gesproken. Ik had meer gevoel bij het "smile" stickertje dan met de gesproken recruiter of de organisatie. Er stond letterlijk een laptop tussen dit gevoel in.."
Misschien zijn we het tijdens het Coronatijdperk verleerd, misschien zijn we afstandelijker geworden, misschien zijn er door alle technologische ontwikkelingen minder sociaal geworden en misschien moeten we allemaal wennen aan de nieuwe generatie. Hoe dan ook, merk ik dat sommige mensen dit slecht trekken.
Deze week stond namelijk ook in het teken van wel of niet je camera aanzetten tijdens een teams-call. Zelf zet ik hem namelijk "bijna" altijd aan, maar merk vooral bij grote groepen dat de meeste mensen hem uitlaten. Wat goed of fout is wil ik in het midden laten want sommigen vinden dit fijn, maar sommigen storen zich hier mateloos aan. Om misverstanden te voorkomen, vind ik het fijn om vooraf te communiceren of de camera aanblijft of uitgaat tijdens de meeting.
hoe denken jullie hierover?
Groetjes
Djai