top of page

Het leven van een recruiter (verhaal van Pim & Piet)

Haha, deze titel alleen al.. :-D Ik ga inmiddels mijn 15de jaar in als recruiter en (vaak is dat 's avonds) denk ik terug aan de vele kandidaten die ik in het proces had.


15 jaar geleden begon ik mijn carriere bij Switchjobs. Een leuk ICT wervingskantoor die me veel heeft geleerd van het recruitmentvak. De eerste solliciatiegesprekken deed je niet zelf, maar ging je mee met een "ervaren" recruiter.


Pim Zo hadden we een gesprek met Pim. Pim was een developer in hart en nieren. Een hele lieve jongen en Pim was enorm goed in het programmeren van allerlei tools. Het liefst zette je Pim in een hoek en aan het einde van de dag had Pim de mooiste dingen bij elkaar geprogrammeerd. We hadden Pim via Linkedin aangeschreven en Pim was na enige aarzeling wel te porren om op gesprek te komen.


Zo zeker als Pim was met programmeren, zo onzeker was Pim als het aankwam op solliciteren. Iets dat ik enorm begrijp, ik scheet namelijk voor die tijd ook 7 kleuren tijdens sollicitatiegesprekken. Mijn "ervaren" collega, wilde mij laten zien hoe je een goed gesprek voerde. Pim kreeg de vragen zoals, "wat zijn je 3 sterke punten?" en "wat zijn je 3 zwakken punten?". "Waarom moeten we jou aannemen?" etc.


Bij elke vraag zag ik Pim steeds verder in elkaar duiken. Na een uur een soort kruisverhoor te hebben gehad verklapte zijn rode wangen wat hij van het gesprek vond. Ook ik, als broekie, was met stomheid geslagen en samen druipten we af. Na dit gesprek heb ik getwijfeld over het recruitmentvak. Wilde ik überhaupt wel recruiter worden. Hoe dan ook, ik wilde dit op deze manier niet doen. Na lange tijd te hebben getwijfeld ben ik naar die bewuste collega gegaan en hem gevraagd of hij oprecht alles van Pim wist om hem te kunnen afwijzen? Of hij wist waar de kracht ligt van Pim en of Pim wel de kans had gekregen zich te laten zien.


"Als je het beter weet, dan moet je het volgend gesprek maar zelf doen!"

Piet

Ik moest dus met de billen bloot. In mijn optiek was ik zenuwachtiger dan de kandidaat en ditmaal was het wederom een developer (Piet). Ook Piet was enorm goed in development maar solliciteren was ook zijn vak niet. Mijn ervaren collega was te laat voor het gesprek en dit gaf mij de gelegenheid om Piet wat beter te leren kennen. Hij vertelde dat hij bezig was met World of Warcraft (WoW) en het de nacht daarvoor een beetje laat was geworden. Ik gaf aan dat ik als fanatieke gamer dat zeker herkende. De vraag welk ras hij was in WoW en welk level hij was verbaasde hem. Toen ik daar op door ging en de vraag stelde of hij liever quests deed of rondliep in dungeons vond hij nog leuker. Daarna was het ijs gebroken en kon ik hem alles vragen, maar dan wel op mijn gelijkwaardigere manier van gesprekken voeren.


Conclusie

Mijn collega was na het gesprek overtuigd, de kandidaat een ambassadeur van Switchjobs, Klant blij omdat ik naast al zijn werkervaring kon vertellen wie Piet als mens was! Voor mijzelf was het ook een conclusie dat ik het recruitmentvak alleen maar op mijn eigen manier kan doen. 15 jaar later doe ik het nog steeds op mijn eigen manier. Geen fratsen, geen rariteiten, maar wel op mijn eigen persoonlijke manier!


Groetjes


Djai


PS: *De namen van bijgaande kandidaten zijn omwille GDPR/AVG technische redenen fictief. (ook eerlijkheidshalve heb ik geen idee meer hoe deze beste heren heten :-D)


38 weergaven0 opmerkingen

Gerelateerde posts

Alles weergeven

Comments


bottom of page