Al strompelend pak ik mn laptop en begin ik aan dit stukje tekst. Gisteravond heb ik namelijk voor het eerst voetbaltraining gehad. Nou eigenlijk heb ik 2 jaar geleden ook al een keer een voetbaltraining meegedaan. Ik trainde destijds mee met de Veteranen 1. Aangekomen op het veld zag ik mannen, met Leidse RRen en bierbuiken.
Even een kleine impressie
"Juh, Harry! Ken je ffies die bal naar me paasuh?" "Ja, Let op Wimpie! Komptie! dan ken je hem zo koppuh met die porrem van je." "Nou Harry, je ken beter op ballet gaan, want je raakt eg geen pepernoot!"
Ik vind dat prachtig en dacht, dit is precies mijn niveau. Zelf ben ik ook volslank en ben geboren en getogen Leidenaar, dus ik pas daar goed tussen... Dacht ik..
Vol enthousiasme begon ik aan de training. Dit bleek gewoon een 8 tegen 8 wedstrijdje van 1,5 uur lang! Ik rende op elke bal. De mannen die toch gemiddeld 10 jaar ouder waren stonden slim gepositioneerd. Ze lieten me rennen omdat ze elkaar blind konden vinden en scoorde gemakkelijk. Fluitend en lachend gingen Harry en Wimpie van het veld, terwijl ik bijna aan de beademing moest.
Van hard werken, ga je niet dood!
Van huis uit ben ik opgevoed om hard te werken! Mijn ouders werkten beiden ook hard en zorgde ervoor dat we niets te kort kwamen. "Als je iets wil in het leven, dan moet je met je kloten aan de slag". "Niet lullen maar poetsen", stroop je mouwen op etc. We hadden geen vetpot, ieder duppie werd omgedraaid en regelmatig moesten mijn ouders de eindjes aan elkaar knopen.
In 2012 ben ik bij PinkRoccade Healthcare als Corporate IT recruiter begonnen. Een ontzettend leuke tijd en na een tijdje hard te hebben gewerkt kwam onze directeur naar mij toe. Een enorm leuke, maar ook kritische, charismatische man. Gaf gevraagd en ongevraagd in elke situatie zijn mening en was recht door zee. Dus zo sprak hij mij die dag aan
"Djai, ik zie je de afgelopen periode keihard werken. Je rent en vliegt overal heen en je bent succesvol! Ik heb er even over nagedacht en eigenlijk ben je maar dom bezig. Misschien moet je eens minder hard werken en wat slimmer gaan werken. Dan word je nog succesvoller in het leven"
Slim werken
Ik durf wel te zeggen, dat dit voor mij een openbaring is geweest. Ik had destijds maar 1 stand en dat was hard werken. Daar voelde ik me comfortabel bij en maakte al 7 jaar gemiddeld 60 tot 80 uur in de week. Als ik een dagje niet aan het "knallen" was, voelde ik me slecht en nutteloos. Het gaf me een kick en als ik terugkijk heeft het me veel gebracht, maar of al die uren nu allemaal zo slim waren, vraag ik me af.
Het werk van een recruiter is nooit af. Wanneer de ene functie is ingevuld, dient een ander zich alweer aan. Je bent sowieso altijd te laat, want de functie had gisteren al vervuld moeten zijn en hoe goed een recruitmentproces ook is er loopt altijd bloed(spoed) uit.
Het is aan jou hoe je ermee omgaat! Ren je op elke vacature of ga je eens slim nadenken?
Met die gedachte ben ik gisteren na 2 jaar weer het veld opgerend. Mijn eerste gedachten waren om weer flink achter de bal aan te rennen, mijn 2de gedachte waren de wijze woorden van de directeur van PinkRoccade Healthcare.
Al strompelend pak ik dus nu mijn laptop... Conclusie: Ik leer maar moeizaam en ben weer eens te hard gegaan.
Fijn weekend!
Groetjes
Djai