Ghosten, je hoort het steeds vaker...
Er was een tijd.. vroeger, heel lang geleden, toen je nog betaalde met houten knaken en stikstof gebruikte om wratten mee aan te stippen. In die tijd kreeg je op sommige rollen heel veel kandidaten, die dan via de krant solliciteerde, of ouderwets sollicitatiebrieven stuurde die dan voor je klaar lagen om te beoordelen. Je had het soms zo druk met de afhandeling van kandidaten dat er weleens, onbedoeld, een mindere sollicitatie, in het "zoals wij dat noemde" ronde archief belandde, zonder dat de kandidaat dit wist.
Deze brieven waren duidelijk geschreven om afgewezen te worden, om het UWV (destijds CWI) te vragen om weer een maandje uitbetaald te krijgen. Even makkelijk gezegd, solliciteerde postbodes op Java Development rollen omdat ze weleens op Java op vakantie waren geweest.. Destijds werd dat door ons geen ghosten genoemd, maar "jammer joh"..
Nee, niet sjiek, slecht zelfs, maar destijds deden we dat wel...
Its Payback:
Nu we geen bussen vol sollicitaties hebben, zijn we blij met elke sollicitatie die we ontvangen. Hoppa! Iemand die positief reageert met: "Ja! Leuk! Ik heb wel interesse" om vervolgens totaal niets meer te laten horen. Diverse pogingen met inmails, connectie verzoeken worden ondernomen om toch de aandacht te krijgen. Maar tevergeefs.
Maar het gaat verder: Kandidaten zijn telefonisch gesproken en enthousiast gemaakt, komen uiteindelijk op 1ste gesprek en zijn blij, gaan super gemotiveerd het 2de gesprek in om vervolgens nooit meer iets te laten horen. Het is alsof ze zijn ontvoerd, alsof ze niet meer bestaan, totaal van de aardbodem verdwenen. Heel vreemd...
Eergisteren (woensdag) had ik om 14:00 uur een bel-afspraak met een kandidaat. Hij had gereageerd dat hij enthousiast was over de rol en meer wilde weten. Het contact liep heel vlotjes, soepel, reageerde steeds binnen 5 minuten en de afspraak was dan ook zo gemaakt. Nu 2 dagen later moet hij nog altijd reageren op mijn appjes, belletjes etc. Het lijkt alsof hij is verdwenen
Is karma toch een &%$# ??
Zijn mijn karma punten op? zijn mijn berichtjes naar kandidaten niet meer goed? Kan ik mijn functie nu niet meer goed uitoefenen? al dat soort zaken spoken al snel door je hoofd.
Mijn uiteindelijke conclusie.
Het hoort bij de tijd.. Het vluchtige wat een rol, vacature of baan momenteel is, in combinatie met de vele vacatures die momenteel open staan en de vele organisaties die aan de kandidaten trekken, zorgen ervoor dat er soms een gelatenheid ontstaat over het sollicitatieproces.
Nee, niet sjiek, slecht zelfs.. maar passende bij de tijd. (hee waar ken ik dit zinnetje van?)
Echt.. De aanhouder wint altijd, al is het soms frustrerend dat je geghost wordt,
Zojuist hang ik op met een kandidaat, die zo blij is met het proces, de snelheid, de toegankelijkheid en die heel graag op gesprek wil komen. Met dat gevoel ga ik het weekend in. Ik hoop jullie ook?
Fijn weekend in ieder geval
Groetjes Djai